του Παναγιώτη Τσολάκη
Οδ. Ελύτη: Άξιον Εστί. Ανάγνωσμα έκτο προφητικό...Βλέπω την αλαζονεία, την σκληρότητα και την αναλγησία της εξουσίας. Βλέπω πολιτικούς και πολίτες να ξεπουλάνε όσο - όσο την «πατρίδα» τους, την πατρίδα μου, για εφήμερες δόξες και εφήμερες υλικές απολαύσεις!
Βλέπω, γράφει ο ποιητής «Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν», κι εγώ βλέπω την κερδοσκοπία που την λένε δημοκρατία μέσα στην βουλή και την ψηφίζουν!
Βλέπω τους γέροντες, που την οργή τους τα χρόνια την κάνανε θλίψη, να γέρνουν στα παγκάκια, κρατώντας σφιχτά το άδειο από φάρμακα κουτί με το ένα χέρι και με το άλλο να ψαχουλεύουν τις άδειες τσέπες κι η αρρώστια να καρφώνεται σαν μαχαίρι στο κόκαλο!
Βλέπω νέους να μεταναστεύουν, αφήνοντας πίσω αγαπημένα τους πρόσωπα, ακόμα και αγάπες!
Βλέπω νέους της ηλικίας μου, άνεργους να πίνουν το καφέ, χαρτζιλίκι του μπαμπά ή κάποιας γιαγιάς, με χαμένο κι άχρωμο βλέμμα, κάτω από τις καμινάδες της ΔΕΗ, που ξερνάνε μόλυνση, γκρίζο χρώμα κι η τέφρα, με μίγμα πολιτικής, να «τσιμεντώνει» τα όνειρά τους!
Οι υπογραφές που θα τους έδιναν έστω και περιοδικά μια εργασία μηνών, τράκαραν στην Εθνικής οδό της πολιτικής, με δική τους υπαιτιότητα, όπως αναφέρει το πόρισμα της τροχαίας!
Το κορνιζωμένα πτυχία τους δεν είναι αποδεικτικά στοιχεία, κατά το σύστημα, για να δικαστούν οι πολιτικοί για παραβίαση του συντάγματος περί εργασίας!
Οι τοπικοί άρχοντες βιδωμένοι σαν αγάλματα στις καρέκλες της εξουσίας. Το οπτικό τους πεδίο περιορισμένο από τις αόρατες παρωπίδες πους τους φόρεσε η κεντρική πολιτική εξουσία!
Στην πόλη, όπου τα μάτια πάντα έπεφταν στις φανταχτερές βιτρίνες, τώρα όπου κι αν κοιτάξουν βλέπουν τα μεγάλα γράμματα που γράφουν: ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ.
Στα χωριά οι άνθρωποι, ακόμα και οι νέοι, κρατούν πιστά τις παραδόσεις των εκδηλώσεων, την ώρα που το πολιτικό σύστημα ζήτησε την παράδοση των ονείρων τους!
Αλλιώτικα αυτές οι σκόρπιες εκδηλώσεις, θα γίνονταν μια γιγάντια εκδήλωση και απέναντί της θα απολογούνταν οι χειρουργοί των εκτρώσεων των ελπίδων και των ονείρων!
Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε τι βλέπεις; «Βλέπω …..και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουν γενεές στους αιώνες των αιώνων»
Ο αιώνας είναι στην αρχή του ακόμα. Πολύς και μακρύς ο χρόνος για να συντελεστεί η εκδίκηση που θα αποκαταστήσει την δημοκρατία της φύσης, του ανθρώπου και της εξουσίας. Εκτός και αν η φυσική ορμή των νέων επιταχύνει τον χρόνο……
Ή πληγωμένοι και μεγάλοι ή μικροί κι ασήμαντοι στον αιώνας μας.
